Bijele plahte lepršaju na konopcu
i nosi vjetar kroz zamršene oblake
nečije snove i mekoću postelje
nečije misli u sitne sate
čežnju i mir,otisak ramena
otisak noći, otisak jutra
Razbacani, nevidljivi
u zraku koji miriše na kišu
susreću se s odrazima prozora
iza kojih pale prva svjetla.
(U mome kutku svemira)
